หลวงปู่ญาท่านเขียน ป่าช้ายางขี้นก อุบลราชธานี

ญาท่านเขียน พระอภิญญา แห่งป่าช้า หนองขี้นกจำวัดในกลด ปลูกโรงสอนธรรม ในป่าช้า อายุ 85 ปี มีสมณศักดิ์เป็นถึงพระครู ราชทินนามว่า “พระครูสถิตปุญญานุวัฒน์” เป็นเจ้าอาวาสวัดดอนส้มป่อย ทิ้งตำแหน่งเป็นหลวงตา ปลูกเพิงพักในป่าช้า ย้อนหลังเมื่ออดีต ญาครู ไม่ธรรมดา เพราะท่านเป็นองค์เดียวที่สืบทอดวิชาสาย สมเด็จลุน นครจำปาสัก กับ ญาครูท่านกรรมฐาน เผย (พระครูธรรมบาล) ตั้งแต่ก่อนบวช สมัยเป็นวัยรุ่นเนื้อหอม นักเลงเก่า บางขุนพรหม หันหลังเดินออกวงการ เสือ มุ่งหาธรรมอย่างอุกฤต โชกโชน ทำจริง เรียนจัง เดินข้ามความตายมานักต่อนัก แต่ได้ครูดี คือ ครูทองลือ และ ครูปลั่ง สายพราหมณ์เก่ารัชการที่ ๕ เป็นอาจารย์ของท่านจอมพล ป.พิบูลสงคราม จึงเก่งและแก่งกล้าในวิชาอาคม เป็นนักเลงใหญ่ไม่กลัวใคร จนตำรวจขอร้อง ท่านอาจารย์ฆราวาสทั้งสอง ได้ฝากยันต์ วิชา ไว้ที่ตัว ญาครูฯ จักรักษาสืบทอดไว้จนกว่าจะตาย ไม่มีวันเสื่อม เมื่อลงทำวิชาอาคมใด เหมือนประจุพุทธมนต์ สืบสาย จอมอาจารย์ทั้ง สอง (นี้โบราณเขาลงกันอย่างนี้ ตายแล้วยังมีคนแทน ) ด้วยความกล้าบ้าบิน เคยเข้าไปกราบเรียนวิชากับ ท่านพระเดชพระคุณท่านเจ้าคุณนรรัตราชมานิจ ท่านสอนเน้นกรรมฐานเพื่อเป็นพื้นฐานยกจิตให้สูง ให้พ้นโลก เหนือโลก และสร้างสิ่งมงคลขลังยันโลกแตก กลับมาเรียนวิชากับหมอธรรม และออกบำเพ็ญเพียรในป่าเข้าไปในประเทศลาว เขมร พม่า จนได้สมณศักดิ์พระครูฯ มุ่งปฏิบัติธรรมอย่างอุกฤตมานาน สมถะ สันโดษ เรียบง่าย พระแท้ ที่ต้องกราบ ปัจจุบันท่านลาออกจากตำแหน่งเจ้าอาวาส แต่สมณศักดิ์ ในหลวงตั้งลาออกไม่ได้ จำพรรษาในกลดปลูกเพิงกลางป่าช้า หนองขี้นก ช่วยเหลือญาติโยม กลางป่าช้า อย่างมุ่งมั่นและ เมตตาบารมี บำเพ็ญ ธรรมให้บรรลุตามแนวทางพระบรมศาสดา

ตอนที่หลวงปู่ ญาครูเดินธุดงค์ มีคนเห็นเป็นร้อยว่า ญาครูเดินข้ามแม่น้ำโขงไปฝั่งลาว ด้วยเท้าเปล่าได้ (ถามญาท่านท่านตอบว่า พระน้าบ่ใช่เป็ดบ่ใช้ห่านจะได้ลอยน้ำ) ชาวบ้านให้สมญาท่านว่า “ญาท่านเขียน เหยียบกลางลำน้ำโขง”

ที่ดินผี ที่ป่าโปร่ง ที่นาอาถรรพ์ ต้องกราบขอให้หลวงปู่ ญาครูไปเหยียบนาฝังลอยเท้าท่านไว้ ผีอาถรรพ์วิญญาณร้ายหายสิ้น ข้าวกล้าเติบโตงอกงามผลผลิตมากกว่าเขา ขนาดโดนพายุฝนถล่มนาอื่นเสียหายพังหมด ผืนนาที่ ญาครูเหยียบรอดปลอดภัยได้ผลแปลงเดียวในตำบล ญาครูเป็นพระดี มีบุญใหญ่ ใครทำบุญ ให้พรใคร ได้ผลใหญ่ มงคลสูง ทรงวิเวก พระอภิญญา ที่ไม่เหลืออะไร องค์จริงที่ตามหามาเนินนาน

ด้วยหลวงปู่ญาท่านเขียนมีเจตนาแน่วแน่ แรงกล้า สร้างศาลาไว้ให้ญาติโยมปฏิบัติธรรม กลางป่าช้า การสร้างวิหารทาน เป็นทานวิเศษ ทานอันเลิศในพระศาสนา ต่อยอดบุญวิหารทานด้วยกัน จะได้ มีบุญแรงกุศล ข้ามภพข้ามชาติไปพระนิพพาน ทุกคน ถ้ากำลังไม่ถึง จะเกิดในพระศาสนาพระศรีอาริยะ สำเร็จชาตินั้น ปัจจุบันศาลาปฏิบัติธรรมของท่าน มีเสา ครบ มีหลังคา รอผู้มีบุญใหญ่ เคยเกื้อกูลกันมา ต่อยอด ใหญ่ ร่ำรวยใหญ่ สำเร็จใหญ่ รุ่งเรืองใหญ่ เกิดกี่ชาติก็ไม่จน ด้วย ทานบารมีก่อรูปวิหารทาน กับ พระสุปฏิปัณโณ องค์สำคัญ แห่ง กรุงสยาม

ปาฏิหาริย์ ญาท่านเขียน เดินข้ามแม่น้ำโขงด้วยเท่าเปล่า สยบช้างป่า โขลงพ่อเมืองที่ดุดัน เป็น ช้างบ้าน สอนง่ายยังกับเด็ก คุยกับเจ้าที่เจ้าทางผีป่า สยบนาเฮี้ยน ทุ่งร้าง ป่าอาถรรพ์ได้ เรียกวิญญาณ คนขึ้นมารับบุญกุศลได้ ต่อเส้นวาสนาให้คนดวงตก โยมที่ หากินไม่ขึ้นมีแต่ปัญหาให้รวยขึ้นได้ (เจอประสบการณ์มาทั้งเมือง เป็นวิชาครูพรหมณ์เก่า ครูทองลือ ครูปลั่ง พราหมณ์ สมัยรัชกาลที่ ๕) เสกบ้องไม้ไผ่ให้แตกออกแล้วนำมาลงยันต์ช่วยคนให้แตกหน่อแตกกอธุรกิจได้...

ปัจจุบันญาท่านเขียนมาจำพรรษาอยู่ที่ ศูนย์ปฏิบัติธรรมตำบลยางขี้นก (ป่าช้ายางขี้นก)ต.ยางขี้นก อ.เขื่องใน จ.อุบลราชธานี 34150